Op één na zijn alle nestpalen van het ooievaarsstation inmiddels verlaten. Op dat ene nest zit nog een jong. Hij is alleen. Al meer dan een week is hij bezig om te leren vliegen. Regelmatig slaat hij zijn vleugels uit, zwiept een paar maal en stijgt een klein stukje op van het nest. Alsof hij een sprongetje maakt. Daarna valt hij terug. Na deze gedurfde poging stapt hij manmoedig op de rand van het nest af. Eenmaal op het randje kijkt hij naar beneden.... en nog eens... zal ik wél of zal ik niet? Toch maar niet. Gelaten gaat hij weer in het nest zitten, wachtend op het voedsel dat door “hotel mama” (én papa) wordt aangeleverd.
Maar vandaag (zaterdag 21 juli) gaat het anders. De oudervogels vliegen af en toe een rondje of staan in het aangrenzende weiland de veren op te poetsen. Een slokje water gaat er ook wel in en het eten smaakt ze zelf best. Even later gaat een van de vogels bij het jong kijken, dat reikhalzend naar het voedsel uitkijkt. Maar hij heeft het mis. Nadat de oudervogel nog eens heeft voorgedaan hoe je moet vliegen, vertrekt hij weer zonder het jong ook maar één hapje te geven. Dat is knap balen, zeg nou zelf.
Het zal vast niet lang meer duren of ook dit jong vliegt uit. Vandaag was de laatste keer dat ik dit jaar naar het ooievaarsstation ben geweest. De andere ooievaarskinderen van dit station vliegen nu met de ouders mee. Ze worden nog wel 1 tot 3 weken door ze gevoed. Daarna zijn ze klaar om op eigen benen, eh ...poten, te staan.
Door het voortdurende slechte weer tot half juli heb ik dit jaar helaas geen foto’s kunnen maken van het voeren van de kleintjes. Volgend jaar nog maar eens proberen.
Allemaal bedankt voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog "Grote Zilverreiger". Drie dagen later ben ik samen met mijn man nog een keer op de fiets naar het gebied geweest waar ik de Zilverreiger zag. Onderweg wachtte ons een geweldige verrassing. We zagen nog drie Zilverreigers, waarvan er één in een boom zat. Wel te ver weg voor foto's, maar het was een prachtig gezicht. Op de plek waar ik de foto's maakte, zat er ook één. Helaas niet op een fotogeniek plekje. Ach ja, je kunt niet alles hebben.
Thanks to all my friends abroad for their spontaneous and nice comments on my last blog.
Groetjes, Joke