Al vroeg zit ik in de auto om vanuit ons dorp in een grotere plaats de wekelijkse boodschappen te doen. De provinciale weg, die ik daarvoor neem, loopt langs weilanden en een ondiep poeltje, waar ik eerder al eens een Zilverreiger heb gefotografeerd. Terwijl ik er langs rijd kijk ik in een reflex toch even opzij. Bijna trap ik hard op mijn rem. In het poeltje lopen drie Lepelaars heel relaxed te foerageren. Ik twijfel of ik door zal rijden of omkeer om mijn camera te halen. In een fractie besluit ik door te rijden. Mogelijk zouden ze toch weg zijn als ik met de camera terugkom.
Op de terugweg zie ik er nog één. Snel breng ik de boodschappen thuis, gris mijn camera uit de la en rijd terug. Onderweg doe ik een schietgebedje. Het helpt, want de Lepelaar is er nog. Intussen staat de zon al veel hoger en ook nog eens recht achter de vogel. Er is geen mogelijkheid om hem van een andere kant te benaderen. Ik sta in dubio wat de belichting betreft. Zal ik behoorlijk onderbelichten, waardoor het wit van de vogel er redelijk uitkomt maar ik kleur kwijtraak of minder waardoor het wit overbelicht raakt. Ik kies voor het eerste. Graag had ik een betere belichting gehad en hoop op een herkansing.
Vandaag was mijn “lucky day”. De Lepelaar was terug in het poeltje. En hoewel het nog vroeg was, stond de zon toch al aan de verkeerde kant. Maar ooit, ooit hoop ik nog eens op betere lichtcondities.
Vergroot zijn de foto's mooier. Klik daarvoor op de eerste foto.
Allemaal bedankt voor jullie reacties en lovende woorden op de foto's van mijn vorige blog "Tegenlicht".
Groetjes, Joke